Την κίνηση που κάνει το χέρι

                                       στο σφυρί

                     προς το καρφί

όμως η κίνηση

ζητάει να της αποκριθείς

όταν στο πρόσωπο αναρτάς το κάλυμμα

κρύβοντας τη παράφορη κουβέντα

με τα’ αγριοπερίστερα του Φελλίνι

και τους παροξυσμούς του δείπνου

 

κι η τελευταία μου καρδιά

χαραμάδες είχε

στη γύρη της «γνώσης»

σώπαινε τις εκδοχές

 

………………………….

α, πρόσωπο οικείο

εκτυφλωτική κλωστή που σφίγγεις μονάχα
εμένα

α, εγωισμοί

 

………………………..

και τέτοιον θόρυβο πως κάναν οι φωτιές

σαν πέσαν

στα βαθιά νερά

των ματιών θρύψαλα καταρακτικά

σχεδόν να πλημμυρίζουν

και να μην έχω άλλο χώρο, πεταλούδες

ούτε σωσίβιο

έξω απ’ τη «γνώση»

 

……………………

Άντε, πάμε πάρα κάτω !

ξαναχτυπιέμαι

από το ωραιότερο

παρηγορητικό κι αυτό

-το ωραιότερο-

ν’ανεβαίνεις με τον χαρταετό

στο πράσινο της Καθαρής Δευτέρας

και ξάφνου τσαφ ο σπάγκος

και τρέχα

 

……………………..

μετά μ’άλλο μπαλόνι

ανυψωτική

στο χρώμα του μούσμουλου

και τσαφ στο απεριόριστο

τσαφ

          τσαφ ξανά

επιστροφή στην τζαμαρία

με τη μεγάλη θέα

να κυνηγάει παγιδευμένος ο σπουργίτης

τη φυγή

προς τα έξω

και να χτυπιέται καταπάνω στα τζάμια

και πάρτον κάτω ούτε αποδημητικό

με μια καρδιά

να διογκώνει «το εκστατικό»

σε όλα τα χρώματα !

                      The movement of the hand

                   on the hammer

                          owards the nail

but the movement

asks you to respond

when you hang the cover over the face

hiding the manic chatter

with Fellini’s white doves

and the Fever pitch of dinner

 

and my last heart

had chinks

in the pollen of “knowledge”

it quieted the interpretations

 

………………………………

ah, familiar face

blinding thread tightening around only
me

ah, egos

 

…………………………………

and such a clamor like that made by fires

as they fell

into the deepest waters

of the eyes, shattered by torrents

nearly flooded

and me with no other space no butterflies

not even a life saver

nothing but “the knowledge” 

 

…………………………………………

Let’s move along then!

I have been beaten yet again

by the loveliest

that, too, is comforting

- the loveliest -

to rise with the kite
over the green of “Shrove Monday”*
and suddenly the string goes snap
and you run

 

…………………………………

then with another balloon

rising up

in the colour of a medlar

and pop into the boundless

pop

       pop again

return to the glass panelling

with the expansive view

the trapped sparrow seeking

to escape

to the outside

hits himself on the window-pane

and take him down, not even a bird of passage,

but with a heart

that expands the ecstatic

in all of its colours!

*It is a tradition in Greece to fly kites on “Shrove Monday”
(Kathari Deftera), celebrating the first day of Lent.

ΑΘΗΝΑ 2002 ATHENS
εκδοσεις 5+6 edition

Αγγίζω τα πράγματα

στα κοσμήματα ο γλύπτης
Ε.Μουστάκας

Ποιήματα




Translation in English : Aghapi Ntaifa and Betty Petropoulos