Θα μπορούσε να είναι μια προσευχή
ομαδική εν σχήματι ζιγκουράτ Βαβυλώνος
έστω μία προσέγγιση στο εκτυφλωτικό περίσσευμα
καθώς την άμμο διασχίζεις
κι ο ήλιος γάζες, αλληλέγγυος
καμώνεται πως δεν καταλαβαίνει
γλύφει την καρδιά σου
το φουντωτό σγουρό βασιλικό των κοριτσιών
πρακτορεύοντας τον Αύγουστο
κόβοντας προσωρινά στα δύο
την αγωνία της πόλης
κι η άλλη πόλη που υπάρχει
κάτω απ’ την πόλη περνώντας την πύλη
με τα θαυμαστά πετρώματα
που το φως δεν καταδέχεται να πάει
καθώς λάμπουν από τον ευατό τους...
«Ελάτε, ελάτε στη σκιά» εφώναξε εκείνος
κι η γυναίκα των έξεων με τα σιρίτια στο παρεό
ξύπνησε το γιορτινό, αποδεσμεύτηκε
προετοιμάζοντας το είδος τής αλήθειας
«το όχι σου θα λες δίχως δικαιολογίες…»
Η άλλη γυναίκα
σώμα στη ζούγκλα του
εναλλάξ άφιλο φύλλο και τούμπαλι
προετοιμάζεται στον ανεπαίσθητο θόρυβο
γλυκοκοιμάται και ξυπνά
διακρίνει
έξω από χνωτισμένα τοπία το ανυποψίαστο
καθώς η διαφάνεια έρχεται
με μια κατεβασιά
σαν το μετάξι ρούχου που πέφτει
στο καταμεσήμερο
κι η διαφάνεια δεν γνέφει
δεν γέρνει σε κανένα τρόμο
λέει
ή εσύ ή εγώ
το εγώ έχοντας χρέος να γλυτώνει
τον οποιοδήποτε θάνατο
γλυτώνει
Ο γλύπτης οικειοποιήθηκε τη σχετικότητα των χτυπημάτων
με ένα καλέμι όρισε τον περασμένο κόσμο και το νέο
ενδιάμεσα τα κρύσταλλο
αν ξέρεις το σπάζεις
βρίσκοντας το αγαπημένο παρόν.
Ίδιο με την αγάπη περιμένει
λέγοντας χαίρε σ’ αυτούς
που ανοίγονται στη στιγμή…
«…ανοίγομαι κι εγώ» φώναξε εκείνη
«έχω καλή πεταξιά
Σαν τα περιστέρια της Τήνου
Μετά από θαύμα και φως
Κι άσε το Βοριά να δέρνει το νησί από τότε
Που τα παιδιά του σκότωσαν»…
Έπειτα κοιτάζει το πρόσωπό της στον
Καθρέφτη
Κι όλοι οι χυμοί
Ξεχύνονται…
Αναβαθμίζεται ο χρόνος στη θερμοκοιτίδα
ποια η καταγωγή του ;
έχει πεινασμένο στόμα
Μ’ όλες αυτές τις διαδικασίες
σε μια εμβόλιμη κίνηση
ξύπνησε είδηση στο ραδιόφωνο ο βιαστής
και νάτες, νάτες περασιές οι βελονιές στο χρόνο
να με μαθαίνουν όλους τους δείκτες
ν’ αψηφώ στο επιχείρημα της ομορφιάς
… μουρμούρισα
«Εγώ μπορώ να πεθάνω
για μια αναποδογυρισμένη δαντέλα!»
¨κι αυτό τι σημασία έχει»
είπε εκείνος ξαφνιάζοντας τις σκέψεις μου…
ξαναμουρμούρισα, εγώ μπορώ να πεθάνω
μπορώ να πεθάνω στο επιχείρημα της ομορφιάς
στο νόμισμα που πέφτει στη σχισμή, κερί ή τάμα
της ύπαρξης για ύπαρξη
μ’ ασημένιο τριγωνάκι χτυπητό στο χέρι
σαν από τη μοίρα
κι ακούς ;
ακούς την είδηση ;
σήμερα ντρέπομαι που δεν είμαι μια πέτρα
βυθισμένη κι απρόθεσμη
στοχεύοντας το νου του αλλόκοτου
τρώγοντας το στόμα μου
γιατί αυτό που μόλις άκουσα… το άκουσες;
το άκουσες;
-τόπος εξαίσιος με σημασίες η Κίνα
μέσα από τη σοφία της
διαπραγματεύεται
για μία μεταμόσχευση
τα όργανα του ενόχου
καθώς στην αγχόνη πηγαίνει
τ’ αργύρια αστράφτουν…
κι αυτό έχει σημασία
γιατί
και αν τη γλώσσα μου κόψουν
με μια σιωπηλή κόκκινη κατακόκκινη μανία
θα μαρτυρώ στο κέντημα στάζοντας
θα μαρτυρώ στο ποίημα στάζοντας
το Ματωμένο γάμο στο Ιράκ
στην Παλαιστίνη την Γκουέρνικα
μαύρο στο μαύρο το μελάνι οι λέξεις
το ποίημα
δέρμα που σκεπάζει δεν σκεπάζει
το μαρτυριάρικο σώμα μου
κι όπως
έρποντας τα πράγματα έρχονται κατ’ επάνω μου
μ’ αρπάζουν
γίνομαι αυτό που έρχεται
…πρόσεχε
It could be a group prayer
in the shape of a Babylonian ziggurat
or simply an approach to the blinding overflow
as you cross the sands
and the ray of sun, a gauze, solitary
pretends it doesn't understand
it licks your heart
the girls’ lush, curly basil
an agent of August
temporarily splitting
the agony of the city in two
and the other city that exists
under the city, passing through the gates
with the sublime stratum
that the light will not condescend to visit
as it radiates from within…
"Come, come into the shade" he called
and the woman of enticements with the fringe on her shawl
awakening the festivities broke loose
preparing her kind of truth
a mediating advice beckons
"you will utter your ‘no’ without excuses…”
The other woman
a body in his jungle
alternating from a sexless leaf and back again
is preparing
herself in the subtle noise
sleep and upon waking
discerns
outside the misty landscapes the unsuspected
as the transparency approaches
with one descent
like the silk of a garment that falls
at high noon
and the transparency does not beckon
does not stoop to any terror
it says
either you or me
the me has the duty to be saved
from every kind of death
and it is saved
The sculptor appropriated the relativity of his strikes
with a chisel defining worlds of old and new
in between: the crystal
if you know how, you break it
uncovering the beloved present.
Like love, it waits
saying hail to those
who open up to the moment…
“… I open up too" she shouted
“I can fly well
like the pigeons of Tinos*
after the miracle and the light
… and let the North Wind beat on the island
since the time they killed his children”....
then she looks at her face in the
mirror
and all her essence
gushes out…
In the incubator time is being upgraded
What is his lineage?
he has a hungry mouth
With all those procedures
with an interjectory movement
a piece of news arapist awakened in the radio
and here they are, here - the stitches passed through time
to teach me to defy all the indicators
before the argument of beauty
... I murmured
"I could die
for an overturned piece of lace!”
"So what?"
he said, surprising my thoughts…
I murmured again, “I could die”
I could die before the argument of beauty
before the vow of the coin as it falls in the slot,
or othe a candle or of the promise of existing for existence
with a silver offering** forged by hand
as if by fate
and do you hear?
do you hear the news?
today I am ashamed that I am not a stone
sunken and eternal
aiming at the mind of the strange
eating my own mouth
because what I just heard... did you hear it?
did you hear it?
- a splendid, meaningful place, China,
from within its wisdom
it is negotiating
a transplant
of the culprit's organs
as he is led to the gallows
the coins like the thirty pieces of silver glisten...
and this is important
because
even if they cut out my tongue
in a silent, scarlet red mania
I will bear witness to the embroidery dripping
I will bear witness to the poem
dripping
the Blood Wedding in Iraq
the Guernica of Palestine
black on black the ink the words
the poem
skin that covers does not cover
my tattle-tale body
and as
things come crawling
they crawl over me
they grab me
I become that which is coming
...watch out
*The Island of Tinos is known for it’s miracles, said to be performed by its patroness saint, the Holy Virgin. The island has many beautiful dovecotes. **In the Greek Orthodox religion it is customary for offerings, usually made of silver and gold to be brought to the church. Designs are forged by hand on the metal tokens and pertain to the one being prayed for, usually for their health or for their safety. e.g. If praying for a sailor, the offering might have the design of a ship engraved on it.
εκδοσεις 5+6 edition
Αγγίζω τα πράγματα
στα κοσμήματα ο γλύπτης
Ε.Μουστάκας
Ποιήματα
I Touch
drawings by the
sculptor
E.Moystakas
Poems
Translation in English : Aghapi Ntaifa and Betty Petropoulos
