«Το σπίτι»
Δεν γειτνιάζει απαραιτήτως με τους διπλανούς μου.
Δεν χτίστηκε στην Αθήνα την πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Είναι της οικουμένης «Το σπίτι».
Κρατάνε σκοπιά οι 3 αράδες του χαϊκού.
Εναλλάξ παρατηρούν τη χλόη που μεγαλώνει,
Μία κόκκινη αγκαλιά, το λιγομίλητο φεγγάρι,
Το σφαγείο του κόσμου μας.
Η πληθώρα του λόγου καιγόμενη, αφήνεται στο αναγκαίο,
Εμπιστευτικό 5,7,5 των συλλαβών του.

“The house”
is not necessarily adjacent to my neighbors.
It was not built in Athens, the capital of Greece.
It is “the house” of the universe.
The 3 lines of the haiku stand guard.
They alternately observe the grass growing, the red embrace,
the reticent moon, the slaughterhouse of the world.
The plethora of the written word, as it burns
yields to the indispensable, trustworthy
5,7,5 of the haiku syllables.

Το Σπίτι - Χ Α Ϊ Κ Ο Υ

• Εξώφυλλο
• Μπόρα το χαϊκού στο δέντρο
• Άνθη στο δέντρο
• Πεταλούδες τα χαϊκού;
• "Σελιδοδείκτες" από - το δέντρο που μιλάει - (κατασκευή: Ζωή Σαβίνα)

The House - H A I K U

• Front Cover
• Drizzle of haiku on the tree
• Blossoms on the tree
• Are the butterflies haiku?
• "Bookmarkers" from - the speaking tree - (making by Zoe Savina)