Greeks Ancients vases and plates

Πρωτίστως, προτιμώ το χαϊκού στην κλασική του μορφή
(5,7,5). Αντιλήφθηκα πως με αυτές τις συλλαβές -μετρική,
ακούγεται  αρμονικά η ηχητική του. Και όχι μόνο γράφω
για να είμαι κλασική, αλλά παρατήρησα πως, όταν έχω
την έμπνευση, μου βγαίνει σε 17 συλλαβές!

Το  δεύτερο  στοιχείο  που  προτιμώ  είναι  να  ενυπάρχει
-κρυφά ή φανερά- η εποχή τού χρόνου, και θα παραθέσω
ένα δικό μου χαϊκού « το τραπέζι μας / θυμήθηκε τί ήταν /
και μας άνθισε…». Ενυπάρχει σε αυτό η «κρυφή άνοιξη». 

Το τρίτο στοιχείο που με γοητεύει είναι το “πνεύμα”, το ”hai” στο χαϊκού, όπως μας λέει ο χαϊκουιστής Ιάπωνας Sono Uchida (πολύ ενδιαφέρον πρόσωπο), στην εισαγωγή του στο βιβλίου μου  “Παγκόσμια Ανθολογία Χαϊκού”.  Είναι
δύσκολο σημείο γιατί μπορεί να ξεφύγεις από την χαρακιά  
του ύφους και να περιπέσεις σε πλατειασμούς φιλοσοφίας.

 Στο πάρα πάνω χαϊκού το πνεύμα δηλώνεται με το υπονοούμενο.  Αυτό το τραπέζι κάποτε ήταν δέντρο, άνθιζε,
άκουγε στο δάσος τα πουλιά τα ρυάκια να τρέχουν...Δηλαδή εμπεριέχει το πνεύμα του δάσους, και το υπονοούμενο της κοπής, τον υλοτόμο κ.λ.π.  Είναι χαριτωμένο χαϊκού  γιατί φαντάζεσαι ένα ξύλινο τραπέζι ν' ανθίζει, και μαζί τραγικό, γιατί τώρα το δέντρο έγινε τραπέζι, και φιλοξενεί ένα βάζο με λουλούδια, πιάτα φαγητού και πολλά άλλα αντικείμενα.

Αυτά είναι τρία στοιχεία που θεωρώ ότι είναι χρήσιμα για ένα πετυχημένο χαϊκού.    

Και βέβαια τίποτα δεν αποκλείει σε ένα μοντέρνο χαϊκού
μια σχηματική αλλαγή, π.χ. τα χαϊκού του Αμερικανού
ποιητή Lee Gurga, εξαιρετικός του είδους.  Και αναφέρομαι
στην εικονική ιδιομορφία, και αυτό είναι μια ανάγκη διαφοροποίησης  (αυτό το καταλαβαίνω, γιατί προσωπικά έγραφα «σχηματική ποίηση» από το πρώτο μου βιβλίο το 1997), αλλά και το ύφος και το περιεχόμενο,  μιας θεματολογίας σύγχρονης.  Άλλωστε θα ήταν βαρετό,  να αναφερόμαστε πάντα μόνο στη φύση. Το χαϊκού έγινε  πλέον κατάκτηση και διαφοροποιήθηκε, οικειοποιήθηκε από χώρες με διαφορετικό πολιτισμό. Το έκαναν κατά κάποιο  τρόπο δικό τους ποίημα...   Στη χώρα μας, προσωπικά,  πήρα την «ιερή» εκδίκηση μου… Το υπερασπιζόμουν σε ομιλίες μου, στους προλόγους των βιβλίων μου, σε συζητήσεις. Αυτό, γιατί πολλοί συγγραφείς  είχαν ενδοιασμούς, για το αν μπορεί να γράφεται αυτό το είδος του  ποιήματος, σε άλλες χώρες εκτός της Ιαπωνίας,  την χώρα με τον τόσο δεικτικά διαφορετικό πολιτισμό. Σήμερα να σας πληροφορήσω,  ότι το χαϊκού πέρασε στην Τρίτη Τάξη του Ελληνικού Δημοτικού Σχολείου! 

 

In the first place I prefer Haiku in its classical form (5,7,5). I have come to realize that with this syllable–meter its sound is harmonious. Not only do I write to be classical, but when the inspiration comes, it appears in 17 syllables!

 The second element I prefer is the –hidden or obvious–
a mention of the season. I will recite one of my own haiku “our old table / remembered its past / and bloomed for us…».   Τhe “hidden spring” resides in here too.

 The third element that enchants me is the “spirit”, the “hai”  of the haiku, as haikuist, the Japanese, Sono Uchida, a very interesting person, tells us in his introduction to my book “World Haiku Anthology ".  This is a difficult point, because one may slip away from the precision of style and fall back   to superfluous philosophizing.

In the above, the spirit is implied through nuance: this tree
had been a tree once; it listened to the birds, the brooks etc.
In other words, it carries the spirit of the forest, and the
allusion of the cut, the woodcutter... It is an enchanting
haiku because it evokes the picture of a  wooden table
blooming and at the same time, it is tragic because the tree
has now become a table to accommodate  vases with 
flowers, dishes with food, and many other objects.   

These are the three elements I consider useful for a 
successful haiku.  

And, of course, nothing would exclude a schematic
change in a modern haiku, i.e.  the haiku of the American
poet,  Lee Gurga, excellent in his field.  And I refer to
the figurative peculiarity, and, that is, a need for different-
tiation; (I understand this, because I, personally, wrote “
schematic poetry”  with my first book in 1997), but also to
the attitude and the contents, a contemporary theme. 
Moreover, it  would be boring to always refer only to nature.  Haiku has become a conquest and has been differentiated and familiarized by countries with different cultures.  In some ways, they have made it their poetry. In our country, I personally took my   “holy”  revenge.  I defended it with my talks, in the prologues of my books, in conversations.  That,  because many writers were doubtful as to whether this type of poetry could be written in countries outside Japan,  the country with such an indicatively different   culture.
Today, I inform you, that haiku is being taught in the Third
Grade of the Greek Elementary Schools!