KΛΕΨΥΔΡΑ
Όταν υφαίνουν τα σύννεφα
νερογίγαντες
κι οι νεραντζιές τους φθόγγους
της ζουμερής ευωδιάς τους
Τότε ερωτεύομαι
τα φτερά των αγγέλων,
θέλω να καλπάζω
στις αυγινές δροσοστάλες
την είσοδό μου στον παράδεισο
Μιλώ στ’ αστέρια
-μ’ ορμήνια σύννεφου-
τη φυλλωσιά της νεραντζιάς,
σαν ξένη φωνή ναυαγίου
με κουρασμένο πάθος
Τότε επιστρέφω στο σώμα μου
σαν το αστέρι
που πέφτει
στ’ απέραντο…
CLEPSYDRA
When the clouds weave
water giants
and the bitter orange trees voice
their juicy fragrance
Then I fall in love
with the angels’ wings
I want to ride
on dawn’s dewdrops
my entrance to paradise !
I speak to the stars
- a cloud recitin-
the leafage leaf formations of the bitter orange tree
like a strange voice of a shipwreck
with tired passion
Then I return to my body
like a star
that falls
to the infinite…
